دارا بودن ویژگیهای مکانیکی خوب، عملا باعث شده است که این رزین ها در ساخت مواد کامپوزیت مقاومت بالا، مورد استفاده نیز قرار بگیرند. ویژگی های مکانیکی رزین ها و چسب اپوکسی به شرح زیر است:
جرم حجمی 1000_1500 kg/m3 ، مدول الاستیسیته کششی 3_5 GPa تنش نهایی کششی 60 _80 MPa ، تنش نهایی خمشی 100_150 MPa، تغییر طول نهایی 2 تا 5 درصد، مقاومت برشی 30_50 MPa، دمای تغییر شکل تحت بار 290 درجه سانتیگراد.استفاده از رزین اپوکسی منجر به تولید ماده کامپوزیت FRP با کیفیت بالا میشود. برای رسیدن به کیفیت نهایی مناسب، نیاز است زمان انتقال و پلیمریزاسیون نسبتا زیادی را در حدود چند ساعت تا چند ده ساعت در درجه حرارت نسبتا بالا بین 50 تا 1000 درجه سانتیگراد وجود داشته باشد. از خصوصیات رزین های اپوکسی میتوان نکات زیر را مطرح کرد:
رزین ها و چسب اپوکسی در کاربردهای پیشرفته مانند هواپیماسازی و کاربردهای فضائی و دفاعی و همچنین در بسیاری از بتن های تقویت شده با کامپوزیت مورد استفاده قرار میگیرند با این حال بیشترین مصرف را در کارهایمقاوم سازی با FRP داراست. رزینهای ایوکسی در ویسکوزیته های مختلف در دسترس میباشند و هاردنرهای (مواد پخت یا سخت کننده ها) گوناگونی برای آنها وجود دارد رزین های ایوکسی بسیار مقاومتر از پلی استرهای تجاری و وینیل استرها هستند و برای تقویت اولیه سازه های بتنی بیشتر از رزین اپوکسی استفاده میشود. در ضمن مقاومت قلیایی بیشتری نیز از خود نشان می دهند. اپوکسی ها در دماهای نزدیک به 3000 درجه سانتیگراد پخته میشوند ولی برای مقاوم تر کردن آنها در مقابل دماهای بالاتر لازم است که در هنگام پخت حرارت بیشتری به آنها داده شود. بیشتر اپوکسی های مورد استفاده معمولاً شکل و ابعاد قالب را به خوبی حفظ می کنند. متداولترین عامل پخت چسب های اپوکسی هاردنر دی اتیل تری آمین(DETA Hardener) یا هاردنر تتا میباشند. زمان و حرارت لازم برای پخت اپوکسی ها توسط هاردنر تتا به نوع رزین اپوکسی مصرفی بستگی دارد. یک سری مواد تسریع کننده نیز وجود دارند که به رزین های اپوکسی اضافه می شوند تا سرعت پخت را افزایش دهند. میتوان با استفاده از رزین اپوکسی هایی بر پایه نوولاک Novalacc به مقاومت حرارتی بالاتری نسبت به سایر رزین های اپوکسی دست پیدا کرد.